Week van de duurzame gemeente: Lokale held in de kijker

Lokale held in de kijker!

Dit jaar willen we tijdens de week van de duurzame gemeente Miya Durwael –Dammans als lokale held in de kijker zetten. Ze heeft zich haar hele leven ingezet voor anderen en was dagelijks bezig met thema’s als armoede, gezondheid, onderwijs, gelijkheid,…. Op die manier bracht ze een heel waardevolle bijdrage in het realiseren van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen en is ze een voorbeeld voor anderen. Een terechte lokale held! Miya is helaas in juni overleden in Kananga, een plek die haar nauw aan het hart lag. We geven graag een korte weergave van haar levenswerk en hoe zij de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen tot leven bracht. Eén van haar vrienden aan het woord:

Miya heeft zich haar leven lang ingezet voor de kinderen in Kananga, Kongo, haar tweede thuis. Ze heeft er gedurende vele jaren heel wat projecten in goede banen geleid wat in Congo zeker niet evident was. Het was er echt vaak moeilijk en gevaarlijk en een gezegde dat Miya heel vaak gebruikte was “débrouillez-vous” wat zoveel wil betekenen als: los het zelf op, trek uw plan. Dit heeft ze dan ook gedaan. In 1965 vertrok Miya voor drie jaar samen met enkele andere vrijwilligsters naar een gebied in Congo dat even groot was als Frankrijk. Ze was er in twaalf parochies verantwoordelijk om de meisjes en hun ouders te overtuigen dat meisjes ook recht hebben op een opvoeding en scholing en dat ze meer in hun mars hebben dan enkel echtgenote zijn of een vrouw die kinderen baart. Miya kwam terecht in een heel andere wereld.  Het werd geen gemakkelijke opdracht voor haar. Ze leerde er veel geduld, overtuigingskracht en doorzettingsvermogen aan de dag te leggen.

Enkele jaren later keerden ze terug voor een nieuw project. Guido en Miya kregen in 1975 van de Monseigneur van Kananga de vraag om Kumpala te leiden. Kumpala is een landbouwgebied van achthonderd hectaren waar ook aan veeteelt gedaan wordt.  Ze bouwden er een dorp voor jongeren. Ieder jaar kwamen tachtig tot honderdtwintig jongens van ver voor een opleiding in de bouw en de landbouw op voorwaarde dat ze na hun opleiding teruggingen naar hun dorp om daar hun beroep uit te oefenen. Jarenlang bleef Miya opvolgen wat de jongens er bereikt hadden en zo nodig ondersteunde ze hen. Zo was Miya, niet loslaten, blijven bemoedigen. Miya en Guido hadden ondertussen een klein meisje, Elisabeth, geadopteerd. Met hun drie hadden ze een hard maar gelukkig leven en werden ze gerespecteerd en geliefd, niet alleen door de blanken die nog werkzaam waren in het gebied, maar ook door de Congolese gemeenschap. Kumpala was gekend van heinde en ver.

In tussentijd was Miya weer actief in de parochieraad en missiekring van Lummen. Ze gaf opnieuw les in een Brusselse school, wat betekende dat zij dagelijks vanuit Lummen meer dan vier uur op de baan was, dankzij de gekende files. Dit werd te vermoeiend voor haar en bood weinig perspectief. Na enkele jaren stopte ze ermee omdat ze een nieuwe vraag had gekregen van de Vrienden van Kankala en de Bouworde.  Appie van Wees, een bouwgezel, was in Kananga aan het werk met straatkinderen. Hij probeerde hen een leven te geven buiten de straat en een jongerendorp ontstond na enige tijd op twaalf km buiten de stad Kananga. Miya werd gevraagd om hem te ondersteunen bij dit werk. In 2002 vertrok ze terug naar haar geliefde land, zoals steeds onder het moto van Cardijn: Zien, oordelen, handelen. Ze liet het later zelfs op de muren van Kankala schilderen. Eerst bleef Miya er enkele weken, later verbleef ze er in periodes van enkele maanden. Ze bracht structuur in het project. Een plaatselijke directie werd gevormd voor de CRSK – Centrum voor Sociale Re-integratie Kananga, samen met Martine Monga Nyota, Remy Bipanza en Symphorien Tshibamba. Miya bleef de bezielster van het project in Kananga.

Op 24 juni 2020 overleed Miya op 82-jarige leeftijd in Kananga, Congo, haar tweede thuis.

De ‘Vrienden van Kankala’ zullen samen met de plaatselijke directie in Kananga het levenswerk van Miya verder zetten.